می آیی

تو چون خورشید می آیی ، تو صبح عید می آیی

چنان ماه از محاق ابر تو با تردید می آیی

صدای رعد می آید ، شده یک معجزه شاید

تمام استخوان ها و دلم لرزید ، می آیی

دو بال سبز بر دوشت ، زمین را بوسه خواهد زد

تو فرزند زمین هستی و از ناهید می آیی

کتاب سال اول را مروری کرده ام از نو

دو چشم خیس در باران ، تو را میدید، می آیی