قضا این بود
قَدَر این شد
که زمین گیرم کند
-انسان شدن - در این کویر -
من چه دورم از خود
وچه لبریز تعلق هایم
باید برخیزم،
چنگ به آن رشته بیاویزم
که میرسد به نور
باید برخیزم،
"" دور ها آوایی مرا میخواند ""
***
سینه ام پراز آه است
وسیاهی دفترم
لبریز چشمک ستاره ها
از تیرگی صفحات
شهابی میگذرد و دلم میگوید :
واژه ای در راه است.....